Het Diagnosetraject
Ingrid de Groot
“Het Diagnosetraject”
Een voortdurend gevecht
luidt de ondertitel. In de colofon schrijft Ingrid: “Dit is een waargebeurd verhaal.”
Psychosociale impact
Belangstellend sla ik het boek open en begin te lezen. Het is een persoonlijk verhaal met een enorme psychosociale impact. Vooral ook omdat het een struggle is om een ziekte te accepteren en alle symptomen te zien - zonder dat er een diagnose is - en het tegelijk een enorme impact (op allen) heeft.
Letterlijk stilgelegd
“Ik stond midden in het arbeidzame leven {ze is wijkverpleegkundige en zelfstandig therapeut} en daar is plotseling een einde aan gekomen. Ineens regeren ziekenhuisbezoeken mijn agenda …” {p32}. Ze is letterlijk stilgelegd in haar (werkzame) leven, maar ze wil ook als mens gezien te worden: “Ik ben meer dan mijn ziekte en dat wil ik graag uitstralen,” zegt ze, terwijl ze parfum en make-up op doet op weg naar het ziekenhuis voor een operatie. Vlak voor de O.K.: “Vreemd hoe vertrouwd zo’n ziekenhuisritueel kan voelen, denk ik als ik even later met bed en al door de gangen word gereden naar de O.K.” {p33}.
… onverbloemd eerlijk …
“Juist in deze storm besef ik weer eens wat de waarde van het leven is, hoe belangrijk gezondheid is, hoe fijn het is om mensen om je heen te hebben die van je houden, die met je lachen en met je huilen. Die onverbloemd eerlijk zijn, echt luisteren, je echt horen, zonder direct een oordeel te vellen” {p36}. Een waar geschenk want vele zieken hebben dat niet of nauwelijks, zo constateer ik helaas maar al te vaak.
Ingrid neemt je mee in een wereld van continue onzekerheid en spanning, op zoek naar een diagnose. Ze wil weten wat er aan de hand is en tegelijk is er ook een bijna verlammende angst dat de diagnose kanker volgt. Iets dat haar voortdurend scherp houdt en waarom ze ook doorzet.
Regie
In alles merk je dat Ingrid vastbesloten is. Ze is de regie kwijt en die wil ze weer terug. Ze wil ook haar eigen ziekteproces bewaken en monitoren. Is dat realiseerbaar? Ja, maar dat kan alleen als jij jezelf verdiept in je ziekte en alle symptomen. Voor Ingrid is dat - met haar enorme vakkennis - a piece of cake.
Veelgebruikster?
Die enorme medische kennis is haar kracht en tegelijk ook haar valkuil: ze krijgt artsen mee maar ze krijgt ook te maken met artsen die daardoor afhaken of zich niet expliciet willen uitspreken. Een specialist vindt geen diagnose en bestempelt haar als ‘veelgebruikster.’ Ondanks dat is en blijft ze gedreven door haar verlangen naar die einddiagnose en probeert ze allerlei gesprekken gaande te houden.
Ingrid voegt toe dat dit, in haar ervaring, het gevolg is van het ‘systeem.’ Dat systeem zorgt ervoor dat artsen zich steeds verder specialiseren. Het gevolg daarvan is dat er superspecialismen ontstaan binnen de specialismen en dat de echte generalisten daardoor nagenoeg verdwenen zijn.
De kunst van de communicatie …
Ze heeft een goede band met haar huisarts en dat voelt vertrouwd. Helaas neemt zij de conclusie van de specialist over en beschaamt dat Ingrids vertrouwen.
De rode draad in haar verhaal is dat er in ieder geval één specialist {eigenlijk best weinig als je haar verhaal leest} haar door dik-en-dun steunt en ook alle moeite voor haar doet.
De andere rode draad is ‘communicatie’ en vooral ook het gebrek daaraan: “Er is grote verdeeldheid tussen de urologen en Prof. Dr. Sinnema {fictieve naam} en ik zit er tussen … Het inzicht ontstaat dat ik voor mezelf duidelijk moet hebben wat er speelt. Dat geeft mij houvast in alle tumult” {p82}.
Of de diagnose er nu is? Lees ‘Diagnosetraject’ en je komt daarachter!
“Debuutroman?’
Op de achterflap lees ik: ‘Het diagnosetraject is haar debuutroman.’ Eerlijk gezegd hoop ik dat niet! Niet in de zin van dat ik dat Ingrid niet gun of dat ze niet goed schrijft. Ik hoop dat ‘een voortdurend gevecht’ dan stopt en zij met hele andere romans aan de slag kan en niet dat de rollercoaster opnieuw start.
Mijn conclusie
Qua inhoud: Meeslepend, pakkend, vlot en uiterst leesbaar geschreven.
Je krijgt vooral een inkijkje in wat haar de laatste jaren zo enorm bezig hield en houd. Het is voor haar tegelijk ook een stuk verwerking en mogelijk ook erkenning, want dat verdient ze.
Qua vorm is - vind ik - nog een verbeterslag te maken door een ander lettertype te kiezen en de teksten letterlijk meer ‘lucht’ te geven. Ik sla haar boek op een willekeurige pagina open en kom uit op p79. Je ziet dan twee brokken tekst; de een klein en de ander groot, met maar één witregel. Dat doet afbreuk aan haar verhaal en dat verdient het nu juist zo om gehóórd te worden. Een logisch gevolg daarvan is dat haar boek in omvang toeneemt, maar dat vind ik geen enkel bezwaar.
Ook de hoofdstukindeling - ‘hoofdstuk’ - zou wat mij betreft vervangen mogen worden door een koptitel of eventueel een datum. Het leest als een persoonlijk ‘dagboek,’ want Ingrid neemt je daar in mee. Je voelt je als lezer geen buitenstaander meer.
Verder zou ik voor de geïnteresseerde lezers graag de medische terminologie direct onder aan de pagina uitgelegd zien; zodat die direct begrijpt waar het over gaat. Ze heeft daar wel aan gedacht door een verklarende woordenlijst toe te voegen, maar voor veel lezers komt dat te laat en zien zij dat pas achteraf.
Wat ik écht hoop is dat haar verhaal en haar boek vooral een uitnodiging is. Een uitnodiging voor artsen, specialisten en alle andere zorgprofessionals om nóg meer te luisteren naar de patiënt {mensen die mij kennen weten ook dat die mening ‘gekleurd’ is door mijn persoonlijke missie én die van Robijn huijs: ‘zelfregie’ voor mensen met kanker! Gelukkig zie ik ook dat dit steeds meer wordt opgepakt}.
Waardering: 4 uit 5.
Van Harte Aanbevolen!
Zelf lezen?
Het Diagnosetraject
Een voortdurend gevecht
Ingrid de Groot
ISBN : 978-94-90470-20-3 - 1e druk
Eigen uitgave
© Cees van der Boom
Trotse pa van Joanne, Sietske & Irene
Geregistreerd- (RAD) & Gecertificeerd Arbeidsdeskundige (CERT-AD) | Life-coach voor mensen met kanker | MCI Mastercoach | Re-integratiedeskundige | NOLOC erkend Loopbaanprofessional | NOBCO erkend Coach | Storyteller | Spreker | Recensent | Jobcoach | Reiki Master
Bewerking cover: Remko van Rijthoven ~ Vormzinnig