Komt een vrouw bij de dokter

Komt een vrouw bij de dokter

 

'Inflammatoire metastase'

 

De theatervoorstelling ‘Komt een vrouw bij de dokter’ begint luchtig in Theater De Nieuwe Kolk in Assen als ‘Carmen’ (Maartje van de Wetering) en reclameman ‘Stijn’ (Xander van Vledder) het toneel opkomen.

 

Luchtig in de zin van het uitwisselen van namen totdat ‘Dokter Scheltema’ (Marie Louise Stheins) het toneel opkomt en botweg meedeelt: ‘inflammatoire metastase’ { Inflammatoire (ontstoken) borstkanker is een agressieve en zeldzame vorm van borstkanker ~ CvdB }. Wat ik merk is dat zij alle bezoekers direct meezuigen in de verhaallijn en het is dan ook nagenoeg muisstil.

 

 

Na deze aankondiging volgen er een heleboel medische termen en het lijkt alsof ‘de dokter’ weinig tijd heeft na het aankondigen van de diagnose.

 

De grote ontsteltenis en de totale verwarring is direct zichtbaar bij Carmen, de zich totaal overvallen voelt en de bijbehorende emoties die dat bij haar oproept. Dat geldt ook voor Stijn, die een mix laat zien van strijdbaarheid en van gelatenheid.

 

Helaas is dat voor veel mensen die deze diagnose krijgen herkenbaar: de enorme impact van de diagnose en de soms veel te beperkte tijd die een arts / specialist heeft om hier verder over te spreken (Ik kan het niet laten om te verwijzen naar ‘Empathie in de spreekkamer’ van Frans Derksen. Gelukkig nemen steeds meer artsen de tijd voor hun patiënt maar dat is – helaas – nog niet bij elke arts / specialist zo ...).

 

 

De ‘vorige’ dokter heeft een half jaar geleden niets ontdekt en deze dokter nu wel. Dat roept aanvankelijk veel vragen op en Carmen wil in eerste instantie dan ook een second opinion en eventueel een third opinion. Toch gaat ze akkoord met de voorgestelde behandelingen als chemo en bestralingen.

 

Stijn geeft aanvankelijk aan dat hij bij alle behandelingen aanwezig zal zijn, maar uiteindelijk zoekt hij een uitweg en vlucht hij in het nachtleven en krijgt hij een affaire met ‘Roos’ (Teunie de Brouwer).

 

Indrukwekkend is ook het moment dat ‘Carmen’ delen van haar haar verliest en zij Stijn vraagt om haar kaal te scheren. In de voorstelling plaatst hij dan een mutsje op haar hoofd.

 

De theatervoorstelling vindt de oorsprong in het boek ‘Komt een vrouw bij de dokter’ van ‘Kluun’ (Raymond van de Klundert) uit 2003. Het is een boek over kanker, de effecten van de behandelingen, liefde en hufterigheid, strijdlust en over afscheid nemen. Het boek is bewerkt tot een toneelvoorstelling door Koen Caris (bewerking) en Ignace Cornelissen (regie).

 

 

Carmen en Stijn kun je zien als de twee hoofdrolspelers, die de hele voorstelling op het toneel zijn en blijven, afgewisseld door het opkomen van Roos / verpleegster en Dokter Scheltema en moeder. Terwijl het spel doorgaat, ligt Carmen soms muisstil en bijna in foetushouding op het toneel.

 

Er zitten zeker grappige momenten in, maar wat ik vooral bijzonder en zeer knap vind, is de wijze waarop Carmen het publiek meeneemt in wat iemand met kanker meemaakt: eerst en vooral de grote schok als de diagnose kanker valt, de effecten van chemo en bestralingen (met het vele overgeven) en vooral de effecten op haar lichaam.

 

Zo ondergaat Carmen een borstamputatie ‘met een ritssluiting’ en het effect daarvan op haar, op Stijn en op haar moeder is wisselend. Zo zegt Carmen: ‘dag tietje,’ en doen Stijn en haar moeder in het bijzijn van Carmen alsof ze het geen probleem vinden, maar later geeft Stijn aan dat hij het vreselijk vindt.

 

Later komt Carmen er achter dat Stijn vreemdgaat, als ze berichtjes ziet op Stijns’ telefoon van Natasja aan ‘Patrick’ (zoals Stijn zich op dat moment voordoet). Hij biecht zijn overspel op en Carmen vraagt met hoeveel vrouwen hij is vreemdgegaan. Aarzelend komt dan eerst naar voren dat die op twee handen zijn te tellen maar even later gevolgd door ook toe te geven dat die ook op twee voeten te tellen zijn.

 

Hoe houdt Carmen de moed er in om om te gaan met deze ziekte en alle pijnlijke gevolgen daarvan? Ze houdt vol maar met moeite en ondergaat alle behandelingen maar geeft wel aan dat haar borst oorlogsgebied is, dat ze bijna lichtgevend is door alle bestralingen, dat ze in toenemende mate pijn ervaart, bulten krijgt en het gevoel heeft dat de vellen (huid) er bij hangen.

 

Als de pijn voor Carmen te ondraaglijk wordt, geeft ze aan zo niet verder te willen leven. Ze geeft dat dan aan, besluit tot euthanasie en neemt, vind ik, op aangrijpende en ontroerende wijze afscheid van haar dochter Luna.

 

 

Na haar overlijden belt Stijn Roos om te vragen of zijn bij de herdenking wil zijn om zo ook op die wijze afscheid te nemen van Carmen. Zij zegt dat toe …

 

Een ontroerend moment is ook het moment dat haar schoenen er nog staan; schoenen die zij speciaal aan wil in de kist … Haar Gucci-gympen …

 

Mijn conclusie

 

Een indrukwekkende en geweldige voorstelling die bijna twee uur duurt en die slechts één keer in De Nieuwe Kolk te zien is (29 april 2023).  

 

Ik sprak enkele bezoekers die Stijn maar een ‘hork’ vinden omdat hij zijn ‘liefde van zijn leven’ in de steek laat en continu vreemdgaat en zich onderdompelt in alcohol en drugs, met als gevolg dat hij tóch in de auto stapt, crasht en zijn rijbewijs moet inleveren. Zij vinden dat onbegrijpelijk en hebben daar ook duidelijk een oordeel over.

 

 

Hoe goed is het ‘acteerwerk’ van de acteurs? ‘Spelen’ zij een rol? Of geven ze juist een zo waarheids- en natuurgetrouwe weergave van dat wat iemand met kanker meemaakt?!?

 

Ik begeleidde en begeleid veel mensen met kanker en ik ken de vele verhalen van mensen met deze diagnose, hun onmacht, het ‘moeten strijden’ wat veel mensen hen opleggen en de moeilijke gevolgen op de impact en de kwaliteit van leven.

 

Op de vraag: ‘spelen zij een rol?!?” is het antwoord ja, maar zij doen dat – elk vanuit hun eigen perspectief – zo natuurgetrouw dat ik niet meer merk dat zij een rol spelen. Het is bijna een identificatie van wat mensen meemaken.

 

Slechts één woord is toepasselijk: R E S P E C T !!!

 

Wat ik altijd bijzonder waardeer is als acteurs na een voorstelling zich mengen in het publiek. Ik houd er van om dan even na te praten en de voltallig cast doet dat ook in De Nieuwe Kolk.

 

Na afloop stap ik op hen af en spreek ik de acteurs. Ik complimenteer hen met hun voortreffelijke weergave en de wijze waarop zij de hele problematiek van kanker en de interacties tussen vrouw die het overkomt en man die er bij staat en ook de wijze waarop haar man met de ziekte omgaat en vlucht in overspel en meer. Ik weet dat dit (overspel) vaak voorkomt maar ik heb daar wel moeite mee (dat zegt misschien iets over mij …).

 

Ik vind dat Maartje, Xander, Teunie en Marie Louise een geweldige performance geven en hoe zij de problematiek rondom kanker levend en inzichtelijk maken. Dit is de 58^e voorstelling van de in totaal 68 voorstellingen die zij geven. Elke keer weer in de huid kruipen van lijkt mij een moeilijke en misschien zelfs wel onmogelijke opgave maar het komt op mij over alsof zij dit voor de 1^e keer uitvoeren. Ik zie geen routine maar een indrukwekkende en geweldige voorstelling.

 

Een bezoeker komt – zij het in eerste instantie wat aarzelend – ook even naar de acteurs toe en hij geeft aan dat hij nú pas de impact van kanker ziet en begrijpt en wat iemand meemaakt. Zijn vriendin heeft kanker en zij is niet bij machte c.q. te ontroerd om de acteurs te ontmoeten, maar ik zie dat de voorstelling hem diep raakt. Daarbij verbleken mijn complimenten ...

 

Voor mij is dat niet meer dan een bewijs dat dit geen ‘spel’ is maar dat zij ‘echt’ verslag doen en een natuurgetrouwe weergave geven wat mensen met kanker ervaren en ook wat de impact daarvan is op de mensen die dicht om hen heen staan. Ik vind het spannend en rauw, ontroerend en heftig en vanaf het eerste begin tot het ‘afgaan’ van Carmen (haar dood) en Stijn die vertwijfeld achterblijft, waarna het licht uitgaat. Het is dan nog minutenlang stil totdat het applaus losbarst …

 

‘Komt een vrouw bij de dokter’ is nog beperkt te zien in de theaters. Mocht je in de gelegenheid zijn om alsnog een voorstelling te bezoeken, dan beveel ik dat van harte aan! Laat je, net zoals ik, meeslepen in deze prachtige voorstelling.

 

Diep Respect!

 

Waardering: 5 uit 5 (Zowel voor het boek als voor de fantastische theatervoorstelling)

 

Van Harte Aanbevolen!

 

Zowel het boek als de theatervoorstelling!!!

 

Zelf lezen?

 

Komt een vrouw bij de dokter

Kluun (Raymond van de Klundert)

ISBN: 978 90 831 5764 1 - 56^e (!!!) druk 2023

Uitgegeven door Kluun

 

© Cees van der Boom 

 

Trotse pa van Joanne, Sietske & Irene

 

Gecertificeerd Register Arbeidsdeskundige {RAD} {CERT-AD} | Storyteller | Spreker | Recensent | en meer …

 

Eerder werkzaam als: | Psychiatrisch Verpleegkundige | Fotograaf Gemeentepolitie Den Haag & Rijkspolitie District Den Haag | Manager en Directeur HRM | Life-Coach voor mensen met kanker | Re-integratiedeskundige | NOBCO erkend Coach en MCI Mastercoach | NOLOC erkend Loopbaanprofessional & Outplacementbegeleider | Bedrijfsmaatschappelijk werker | Jobcoach |

 

Auteursrecht © Cees van der Boom

Overname van {delen van} deze publicatie is

uitsluitend mogelijk met uitdrukkelijke toestemming

 

 

P.S.: Bijzondere waardering ook voor de mensen van de techniek en voor de mensen achter de schermen van De Nieuwe Kolk. Slechts één voorstelling in Assen en point on!!!

 

P.P.S.: Hanneke Bruggeman, Directeur-Bestuurder van De Nieuwe Kolk die ik voorafgaand aan en na de voorstelling spreek, is ook bijzonder onder de indruk: ‘Het was intens prachtig gespeeld …’