Wat ik eerder had willen weten

'Wat ik eerder had willen weten' ~ Marian Mudder | Recensie: © Cees van der Boom | © Bewerking: Remko van Rijthoven ~ Vormzinnig
'Wat ik eerder had willen weten' ~ Marian Mudder | Recensie: © Cees van der Boom | © Bewerking: Remko van Rijthoven ~ Vormzinnig

Marian Mudder

 

Wat ik eerder had willen weten

 

“Over angst, zelfliefde en acceptatie

Auteur Marian Mudder is bekend actrice en tegelijk ook al meer dan tien jaar therapeut, gespecialiseerd in angstproblematiek.

 

Jarenlang had zij last van angst en onzekerheid. Zij volgde alle mogelijke therapieën en las talloze zelfhulpboeken. Dit alles bundelt zich in wie zij nu is: zowel ervaringsdeskundige én therapeut.

 

Inleiding

 

“Voor wie zich beter wil voelen, voor wie het leven soms moeilijk vindt, voor wie niet zeker weet of hij de moeite waard is. Het is voor wie graag zijn eigen weg zou gaan maar niet goed durft. Voor wie het leven maar een angstige aangelegenheid vindt.”

 

Vervolgens geeft ze aan dat zij vanuit haar positie als ervaringsdeskundige op het gebied van angst en vanuit haar positie als therapeut in staat is om ingewikkelde zaken simpel en helder te verwoorden.

 

In ‘Wat ik eerder had willen weten’ beschrijft zij alle - door de jaren heen  - vergaarde kennis en wijsheid die zij combineert met haar kennis uit de praktijk als therapeut. “Het is het boek dat ik mijn jongere zelf zo ontzettend had gegund.”

 

Zij geeft je een inkijkje in haar eigen leven waarin ze onder meer zegt dat ze zichzelf waardeloos vond, last had van overmatige schuldgevoelens en ook dat zij zich constant zorgen maakte. Ze was super verlegen en doodsbenauwd om mensen die ze niet kende te benaderen.

 

Uiteindelijk belandde zij daardoor in een zware crisis. Voor haar was dit een diep rouwproces als gevolg van groot verlies, één door de dood en het ander door loslaten uit liefde; kortom haar leven was ingestort.

 

Toen zij weg zakte in een diepe depressie had zij de moed om tegen mensen die haar vroegen hoe het ging ‘Heel slecht’ te zeggen. Dat was de eerste stap in haar herstel.

 

Als leestip bij dit boek met informatie en tools om jezelf te helpen wil zij je inspireren om dit boek vooral als werkboek te gebruiken: “wees je bewust van de sensaties in je lichaam wanneer je aan het lezen bent.”

 

Inhoud

 

De cover bevat de titel van het boek in chocoladeletters op een roze achtergrond met de ondertitel in het rood. Het boek omvat – naast de inleiding – 3 delen: I. Het probleem uitgelegd – de anatomie van emotionele problemen {p 15}; II. De oplossing {p 55} en III In het moment {p 175}; opgebouwd uit meerdere hoofdstukken. Tot slot een Dank aan {p 205} en Bibliografie {p 207}. Door het hele boek heen staan teksten met een roze achtergrond waarin soms uitleg wordt gegeven en je ook veel oefeningen krijgt waarmee je aan de slag kunt.

 

Deel 1 :  Het probleem uitgelegd

 

Duurzaam geluk: geluk is het hoogste doel. En een doel dat je moet nastreven, toch? Een grote bron van gelukprikkels is het bereiken, kopen of krijgen van iets nieuws. Maar in het woord ‘nieuw’ zit ook meteen de keerzijde vervat: het is tijdelijk geluk.

 

Zoeken naar gelukprikkels brengt veel stress met zich mee. Want alles wat ons vanuit onze externe omstandigheden gelukkig moet maken vraagt zorg, aandacht en geld … Zodra je het geluk gevonden hebt, moet je moeite blijven doen om het te behouden, iets wat vaak angst voor verlies en stress met zich meebrengt, want alles om je heen verandert voortdurend.

 

Het leven is onvoorspelbaar. Er kunnen op persoonlijk of op wereldniveau dingen gebeuren waardoor de grond onder je voeten vandaan geslagen wordt. Onzekerheid maakt angstig en angst is de grootste vijand van geluk.

 

Er is maar één plek waar duurzaam geluk te vinden is, en dat is diep binnen in jezelf. Het bestaat als een fundament onder je leven. Het geheim is: een kalme geest en vrede hebben met jezelf. De tijdelijke gelukmomentjes zijn dan de kers op de taart.

 

Angst houd je gevangen in de illusie dat er iets is om bang voor te zijn.

 

Angst is een mindfuck: angst is een slechte raadgever. Het is een aandachtstrekker die het erg moeilijk maakt situaties van een afstand te bezien, of te relativeren. Angst verlamt. Angst is een conditionering, een troebel filter waardoor je naar de wereld kijkt. Het maakt je blind voor andere perspectieven, andere mogelijkheden. Door angst zie je alleen wat de angst wil dat je ziet.

 

Recensie: © Cees van der Boom

 

Onze cultuur is niet ingericht om ons gelukkig te maken

(dus het ligt niet aan jou dat je je ellendig voelt)

 

Hoe bereik ik het perfecte leven? Hoe word ik mega succesvol of super gelukkig? Dat zijn dus juist niet de vragen die je zelf moet stellen. Wat wel een juiste vraag is: hoe kan ik leven en me goed voelen in een krankzinnige wereld, zonder gek van angst te worden. Beter snappen hoe je brein werkt is een eerste stap.

 

Dat legt zij je dan ook direct uit in het volgende hoofdstuk: Leer je brein kennen.

 

Je hersencellen geven geen snars om je geluk

(dus het is niet jouw schuld dat je een stresskip bent)

 

Daarin legt ze onder meer uit dat een gevoel van afwijzing een stressreactie in werking zet … De angst om afgewezen, verlaten of uitgestoten te worden is een oerangst. De angst om niet geliefd te zijn zit ingebakken. Maar, zegt ze, er zijn meer redenen waarom we angst ervaren terwijl het niet nodig is.

 

Je kunt je onveilig voelen omdat onze hersens deze {angst} associëren met negatieve gebeurtenissen uit het verleden. Een onbewuste reactie zonder dat je snapt waarom. Zo kun je een angststoornis of paniekaanvallen ontwikkelen of faal-, bindings- of verlatingsangst.

 

In het volgende hoofdstuk: Leer je oude pijn kennen, stelt ze dat ieder mens rond loopt met een dosis emotionele pijn, gelukkige jeugd of niet. Ze legt je uit hoe die oude pijn ontstaat of ontstaan is en wat een negatieve kern overtuiging is.

 

In het volgende hoofdstuk leer je psychologische afweersysteem (her)kennen en stelt ze dat oude pijn of trauma vaak onbewust sluimert en pas wakker wordt wanneer hij getriggerd wordt. Ze gaat dieper in op stresspatronen: zelfafwijzing, briesen of heel erg je best doen, valse macht en ontkenning van behoeften.

 

Ze gaat in op je ego, het stemmetje in je hoofd dat uiting geeft aan oude pijn. Iedere situatie of zelfs woord van een ander kan namelijk een ander afweermechanisme triggeren. Dat is ook de reden waarom we onszelf en anderen als gecompliceerd ervaren.

 

Ken je dat stemmetje? In ‘leer je ego kennen’ neemt ze je mee in dat stemmetje in je hoofd dat je voortdurend vertelt wat er allemaal mis is met je. Als je alles doet wat het stemmetje zegt, dan heb je het druk. Je hebt het dan zo druk dat je niet meer kunt ophouden met druk zijn. De vraag is dan: komt er wel eens een einde aan?

 

Zegt jouw stemmetje wel eens: ‘hartstikke goed gedaan, wat ben je toch geweldig, het is helemaal goed zo?’

 

Is je ego jouw woordvoerder? Of is het eigenlijk alleen maar de woordvoerder van onze angsten, dat een behoorlijke stempel op ons gemoed drukt? Je kunt je natuurlijk afvragen of dat jouw schuld is. Marian herhaalt: dit is niet jouw schuld!

 

Deel 2 :  De oplossing

 

Tem je ego: het probleem is je onophoudelijke denken. Hoe vaak levert piekeren werkelijk frisse en echt behulpzame ideeën op? Ze maakt de vergelijking over hoe sommige mensen tegen hun huisdieren praten. Kun je het opbrengen om net zo lief en geruststellend tegen jezelf te praten?

 

Denken en nadenken zijn twee verschillende dingen. Denken is weliswaar maatschappelijk geaccepteerd, maar evengoed een serieuze verslaving. Het is een vorm van gekte, maar omdat iedereen verloren is in denken, lijkt het normaal. Een eyeopener is dat verslavingen komen op het conto van ego. Zonder ego geen verslaving.

 

Verslavingen gaan over het dempen van ongemakkelijke gevoelens zoals leegheid, eenzaamheid, waardeloosheid, het gevoel slecht of vies te zijn. Het is een manier om het gevoel van niet goed genoeg zijn en existentiële levensangst te verdoven.

 

De ellende daarvan is dat je pas merkt dat dat het probleem is wanneer het je dermate in de problemen heeft gebracht dat je niet anders rest dan in opperste radeloosheid snikkend op de knieën te zakken. Niets is zo moeilijk als je eigen verslaving onder ogen te zien.

 

Uit eigen ervaring concludeert ze: het probleem is niet dát we denken, het probleem is dat we ons volledig identificeren met wat we denken en, nog belangrijker, iedere gedachte voor waar aannemen. We denken dat we onze gedachten zijn!

 

Verderop schrijft ze dat er een verschil is tussen pijn en lijden: misschien herken je wel dat je jou negatieve gevoelens dooft met plezier maken, drank, drugs, bezig blijven, buitenechtelijke verhoudingen, …

 

Pijn, hoe hevig ook, is zinvol. Denken veroorzaakt lijden. Wat is het verschil? Het antwoord lijkt vrij simpel: pijn is onvermijdelijk en lijden is een keuze. Marian stelt je vervolgens de vraag: is het nodig te lijden? Het antwoord is volstrekt simpel: Nee! Volslagen tijdverspilling!

 

Een tipje van de sluier: een gedachte is onschadelijk zolang je haar niet gelooft. En het is best moeilijk om te kunnen inzien dat je niet moet luisteren naar het gesnater in je hoofd. Dat is namelijk de invloed van het ego. Marian is klip en klaar: als je daarnaar luistert, leg je haar boek weg en heeft het ego gewonnen.

 

Met een grote sprong voorwaarts - je snapt dat ik niet alles wil weggeven, daarvoor adviseer ik je om haar boek te lezen en ermee aan de slag te gaan - is ‘Ruim je oude pijn op.’ Daarin herhaalt ze dat paniek ontstaat doordat je oude pijn wordt getriggerd: een stresspatroon dat je jezelf misschien aanleerde om met je bijbehorende angst om te gaan.

 

De paniek stopt pas wanneer je van jezelf in paniek mag zijn en wanneer begrijpt dat het een voorbijgaande ervaring is. Ze behandelt vervolgens de Emotional Freedom Techniques {EFT}.

 

In ‘Stop met het dempen van je gevoel’ geeft Marian weer een inkijkje in haar eigen ervaringen. Ze geeft aan dat ze heel lichthartig met fysieke pijn kan omgaan maar tegelijk ook dat ze altijd heel bang was voor emotionele pijn. Ze voelde zich dan beschadigd en waardeloos. Dat is natuurlijk niet zo, maar in haar hoofd trok ze wel die conclusie.

 

Vervolgens legt ze uit dat er een duidelijk verschil is tussen gevoelens en emoties en neemt je daarna mee in wat lichaamsbewustzijn is en adviseert je om vooral mild voor jezelf te zijn.

 

Zelfliefde is geen gevoel,

het is gedrag.

 

Recensie: © Cees van der Boom

 

Deel 3 : In het moment  

 

Het derde deel begint met: ‘Het grote loslaten.’ Waar draait het nu eigenlijk allemaal om? Het antwoord is even simpel als de vraag: acceptatie en loslaten.

 

Wanneer je alle oordelen, schuld, schaamte en spijt volledig los zou laten, is het voorbij. Dan is het lijden voorbij. Marian stelt dat acceptatie de realiteit aanvaarden is, precies zoals die is, alsof je ervoor kiest. Acceptatie houdt ook in dat je verantwoordelijkheid neemt voor je realiteit.

 

Wat houdt dat nu precies in? Wel: het betekent dat je niemand en niets de schuld geeft van je situatie, ook jezelf niet! Het houdt in dat je er in alle eerlijkheid naar kijkt. Je vlucht niet, je vecht niet, maar je bent aanwezig in de situatie. Het betekent ook dat je niet verantwoordelijk bent voor wat je overkomt, maar wel dat je zelf ervoor verantwoordelijk bent hoe jij erop reageert.

 

Verzet tegen je realiteit veroorzaakt stress. Ware levenskunst is zijn waar je bent zonder het te willen veranderen. Wat doet dat met je ego? Welnu: ego snapt niets van acceptatie en loslaten. Dat kan het ego helemaal niet. Want alles verandert immers voortdurend?!?

 

Acceptatie is een oefening in vertrouwen. In essentie is het leven complete chaos. Marian kijkt terug op haar persoonlijk leven en ze concludeert nu dat elke tegenslag in de meeste gevallen een gigantisch cadeau blijkt. Acceptatie betekent niet dat je passief bent; integendeel: actief en positief is het een voorwaartse beweging.

 

Hoe leer je dan leven met onzekerheid? Ben je veilig als je niet bang bent? Stel dat je meegesleept wordt in allerlei negatieve gedachten. Over je werk, een gemaakte fout, een persoon op wie je boos bent, … Uit gewoonte verplaats je je aandacht dan volledig naar die gedachte. In gedachten ga je het gesprek aan, of je vertelt je zelf een verhaal waarom het terecht is dat je boos bent. Dat slurpt energie en levert je niet op.

 

Vertrouwen is het tegengif voor onzekerheid!

 

In haar slotwoord stelt Marian dat het erom gaat dat je onderzoekt en toepast wat jezelf het meest triggert. De rest komt dan vanzelf. Ze adviseert je om vooral daarvoor de tijd te nemen en stelt ook dat dit boek een oefening is in zelfliefde.

 

Na jaren van zelfafwijzing is het wennen om het anders te doen, maar op het moment dat er licht door je eigen wolkendekje breekt, ben je verkocht. En dan kan het léven beginnen ...

 

Mijn conclusie

 

'Wat ik eerder had willen weten ~ Marian Mudder | Recensie: © Cees van der Boom | © Bewerking: Remko van Rijthoven ~ Vormzinnig

 

De titel van het boek intrigeert: “Wat ik eerder had willen weten.” In de ondertitel schrijft Marian dat dit gaat over angst, zelfliefde en acceptatie.

 

Misschien denk je nu wel: dat is geen boek voor mij; ik ervaar helemaal geen angst, ik zorg al goed voor mezelf, …

 

In mijn werkzaamheden als arbeidsdeskundige maar ook uit andere ervaringen in mijn levensloop en -carrière merk ik dat veel mensen hiermee worstelen. Mensen die soms heel onzeker zijn en ook mensen die die onzekerheid camoufleren en zich als een ware ‘Bokito’ opstellen.

 

De eerste groep mensen laat dit soms in uiterlijke houding en gedrag al zien. De laatste groep mensen probeert hun onzekerheid – soms maar al te vaak - te verbergen door zich enorm groot te maken en zich uit hun onzekerheid weg te bluffen. In veel gevallen prik(te) ik daar doorheen en had ik bijzondere en waardevolle ontmoetingen waarin ik hen een spiegel kon voorhouden waardoor ze hun eigen ‘valkuilen’ konden inzien.

 

In alle eerlijkheid: dat lukt natuurlijk alleen als ze ervoor openstaan. De praktijk is echter hardnekkig omdat - zoals Marian dat terecht opmerkt - er een verschil is tussen pijn en lijden. Ik zie dat veel mensen pijn hebben en daar constructief mee aan de slag kunnen en tegelijkertijd zie ik ook veel mensen die lijden {en dat leidt in sommige situaties tot uitval wegens ziekte}. Dát vraagt om een andere attitude.

 

Het leven is immers een voortdurende chaos en we kunnen wel nadenken over wat er gebeurt maar dat vaak verzandt in denken, met alle gevolgen van dien.

 

Daarom vind ik dit een zeer waardevol boek. De opbouw is logisch en goed doordacht en biedt voor mensen die daarin geïnteresseerd zijn veel handvatten.

 

Mijn waardering is echter net geen vijf uit vijf. Dat heeft ermee te maken dat Marian aangeeft dat zij de informatie en de tools in dit boek aanreikt om jezelf te helpen. Ze geeft je de tip om het boek vooral te gebruiken als werkboek. Maak aantekeningen, ga er mee in gesprek, …

 

In het boek stelt ze met enige regelmaat de vraag: ‘vraag je eens af …’ Maar die oproepen zijn niet zo duidelijk weergegeven. Verder geeft ze soms uitleg over een bepaald onderwerp en soms oefeningen en die zijn allen gedrukt in een roze ondergrond.

 

Ik pleit ervoor om de uitleg, de oefeningen en de vragen op een andere, aparte manier te highlighten zodat voor de lezer direct duidelijk is waar nu van sprake is:

 

Wat is nu een verklarende toelichting?

 

Wat is nu de uitleg?

 

Wat is nu een oefening?

 

Wat is nu een directe vraag waarmee je als lezer aan de slag kunt?

 

Dán is het voor mij veel meer een ‘WERKboek.’

 

Waardering: 4,5 uit 5.

 

Van Harte Aanbevolen!

 

Zelf lezen?

 

Wat ik eerder had willen weten

“Over Angst, Zelfliefde en Acceptatie"

Marian Mudder

ISBN: 978 90 263 5783 1 – 3e druk 2022 {feb. ~ 1e druk jan 2022}

Uitgegeven door AMBO | AMBOS

 

 

© Cees van der Boom 

 

Trotse pa van Joanne, Sietske & Irene

 

Gecertificeerd Register Arbeidsdeskundige | Storyteller | Spreker | Recensent

 

Mijn levensloop en -carrière is breed en divers en staat in het teken van vele uitdagingen, inspiratie, kansen en mogelijkheden én dieptepunten. Dat maakt tot wie ik nu ben; dat ik breed inzetbaar ben én van toevoegende waarde ben.

 

Dit alles zorgt ervoor dat ik al die kennis, kunde en professionaliteit nu bundel in mijn werk als arbeidsdeskundige. Maatwerk vind ik erg belangrijk: mensen zien wie ze zijn en vooral: wat ze kunnen en willen.

 

Eerder werkzaam als: | Psychiatrisch Verpleegkundige | Fotograaf Gemeentepolitie Den Haag en Rijkspolitie District ‘s Gravenhage | Manager en Directeur HRM | Life-Coach voor mensen met kanker | Re-integratiedeskundige | Coach en MCI Mastercoach | Loopbaanprofessional & Outplacementbegeleider | Bedrijfsmaatschappelijk werker | Jobcoach |

 

Bewerking cover: Remko van Rijthoven ~ Vormzinnig

 

Meer recensies en storytelling op mijn website

 

 

Auteursrecht © Cees van der Boom

Overname van {delen van} deze publicatie is

uitsluitend mogelijk met uitdrukkelijke toestemming

 

 

Recensie: © Cees van der Boom